Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν πολλά εμπόδια όσον αφορά την πρόσβαση σε φροντίδα ψυχικής υγείας. Ένα από αυτά είναι ότι πολλοί δεν καταλαβαίνουν τι είναι, πώς μπορεί να τους βοηθήσει ή ακόμη και ότι τη χρειάζονται. Η ψυχολόγος Ντέμπορα Ντουάρτε θυμάται πόσο δύσκολο ήταν να προσεγγίσει τους πρόσφυγες που έφταναν στον καταυλισμό του Ντααντάμπ στην Κένυα. «Οι άνθρωποι αυτοί δεν γνώριζαν τον αντίκτυπο που είχαν οι εμπειρίες τους στη σωματική και ψυχική υγεία τους. Συνειδητοποιούσαν τα προβλήματά τους μόνο όταν δεν μπορούσαν να συνεχίσουν χωρίς βοήθεια» λέει.

Άλλες δυσκολίες στην παροχή ψυχολογικής υποστήριξης στα προγράμματα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα είναι τα γλωσσικά και πολιτισμικά εμπόδια, ο περιορισμένος χρόνος επαφής μεταξύ των επαγγελματιών και των ασθενών και το κοινωνικό στίγμα που συχνά συνοδεύει τις ψυχικές διαταραχές.

Κάθε κατάσταση απαιτεί μια διαφορετική προσέγγιση από τις ομάδες συμβούλων, ψυχολόγων και ψυχιάτρων των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι σύμβουλοι είναι εκπαιδευμένοι να βοηθούν τους ανθρώπους να μιλούν για τις εμπειρίες τους, να επεξεργάζονται τα συναισθήματά τους και να μαθαίνουν να τα διαχειρίζονται. Σε άλλες περιπτώσεις, οι ψυχολόγοι πραγματοποιούν συνεδρίες ατομικής θεραπείας, συχνά εστιάζοντας σε κάποιο συγκεκριμένο θέμα.

Ο Αμίρ*, 35 ετών, παρακολουθείται από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα στη Σουλεϊμανίγια, στο νότιο Ιράκ. Έφυγε από το σπίτι του στο Σαλαχεντίν όταν ο ISIS πολιόρκησε την πόλη του και διέκοψε τον ανεφοδιασμό με τρόφιμα. Άρχισε να υποφέρει από άγχος και αϋπνία. «Σκέφτομαι πάρα πολλά, με πιάνει άγχος και δεν μπορώ να κοιμηθώ. Μένω ξύπνιος όλη τη νύχτα, κάθομαι σε μια γωνία μέχρι το πρωί. Αυτό με κάνει να αρρωσταίνω. Παλιότερα είχα πόνους στο στομάχι και το στήθος. Πήγα σε γιατρούς, αλλά δεν με βοήθησαν. Όταν όμως άρχισε να με βλέπει ο ψυχολόγος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, βοηθήθηκα πολύ. Με προέτρεψε να βγαίνω από τη σκηνή μου κάθε μέρα και να έχω επαφές με άλλους ανθρώπους, να κάνω σπορ και να αποφεύγω να μένω μόνος μου στο σπίτι.»

Μια άλλη πτυχή της φροντίδας ψυχικής υγείας είναι η ψυχοκοινωνική εκπαίδευση, όπου οι κοινότητες μαθαίνουν τη σημασία της φροντίδας ψυχικής υγείας και τα σημάδια και συμπτώματα που πρέπει να προσέχουν. Η ψυχοκοινωνική εκπαίδευση, όπως και η συμβουλευτική, μπορεί να πραγματοποιηθεί σε ομάδες, οι οποίες μπορούν να έχουν προκαθορισμένα θέματα που συνδέονται με την κατάσταση.

Οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα δοκιμάζουν διαφορετικούς τρόπους ευαισθητοποίησης για τη σημασία της φροντίδας της ψυχικής υγείας.

Στο Mweso, μια πόλη στην ανατολική Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό με πολλούς εσωτερικά εκτοπισμένους, οι σύμβουλοι ψυχικής υγείας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα γίνονται περφόρμερ. Απευθύνονται σε μεγάλα ακροατήρια με μουσική, χορό και αποσπάσματα από θεατρικά και πληροφορούν τους ανθρώπους ότι οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα βρίσκονται εκεί για να τους ακούσουν και να τους βοηθήσουν.

Share this Story